Hallo hoogsensitiviteit!

Mijn eerste kennismaking met de term 'hoogsensitiviteit' was niet best. Ik was begin 20 en werkte met een groep aan een opdracht toen iemand totaal onverwacht en zonder aanleiding uit haar slof schoot. Stampend en scheldend verliet ze de groep, ons stomverbaasd achterlatend. Niemand van ons begreep wat er zojuist gebeurd was. Even later keerde ze huilend terug. 'Sorry hoor! Ik kan er niets aan doen. Het komt omdat ik hoogsensitief ben!'

Ik had nog nooit van hoogsensitiviteit gehoord, maar dit voorval is me altijd bijgebleven. Ik had geen idee waar ze last van had, maar mijn standpunt was van het begin af aan duidelijk: je kunt nog zo hoogsensitief zijn, maar je blijft wel verantwoordelijk voor je eigen gedrag.

Een aantal jaar later kreeg ik het boek 'Hoogsensitieve Personen' in handen van Elaine N. Aron. Het herinnerde me aan mijn eerste aanvaring met hoogsensitiviteit en omdat ik benieuwd was wat daar nu precies gebeurd was, besloot ik het boek te lezen. Er ging een wereld voor me open en er vielen ineens een heleboel puzzelstukjes uit mijn eigen leven op zijn plek.

Als kind al was ik snel in tranen. Mijn koppie stond nooit stil en raasde altijd maar door. Als iemand me voor het blok zette, blokkeerde ik volledig met (jawel!) een huilbui tot gevolg. Als we mijn verjaardag vierden incasseerde ik altijd eerst de cadeautjes en trok me daarna het liefst terug op mijn kamer om met de cadeautjes te spelen, een kamer vol verjaardagsvisite achterlatend. Ik hield van schemerlicht, schrok van harde of onverwachte geluiden, was geen beste slaper, trok me het liefst terug in mijn eigen wereldje met een boek en voelde als kind al haarfijn aan of iemand lekker in zijn vel zat of niet. Dit boek ging over mij!

Ik hou niet van stickertjes plakken. Iemand is voor mij geen ADHD'er, autist of HSP'er. Iemand is gewoon zichzelf met zijn eigen unieke handleiding. Maar soms helpt het wel om te weten welk stickertje bij jou past. Omdat het je laat zien dat je niet 'gek' of 'raar' bent. Dat er meer zijn zoals jij. Omdat je jezelf beter leert begrijpen. Omdat je anderen kunt helpen om jou beter te begrijpen. Omdat je je eigen grenzen beter leert zien (en hopelijk houden). Omdat het je handvatten geeft hoe je sommige dingen beter of anders aan zou kunnen pakken. 

Na dat eerste boek over hoogsensitiviteit zijn er nog heel wat gevolgd. Het lezen ervan heeft me geleerd dat hoogsensitiviteit een last kan zijn als je niet weet dat je het hebt of als je er niet goed mee om leert gaan. Maar dat het een prachtig talent is als je er mee om leert gaan, als je leert om op tijd op de rem te trappen, als je jezelf niet altijd al te serieus neemt en als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gedrag.

En daarom schrijf ik deze blogs. In de hoop dat je beter voor jezelf leert zorgen. In de hoop dat je je partner, kind of collega met hoogsensitiviteit beter leert begrijpen. En in de hoop dat het prachtige talent wat hoogsensitiviteit kan zijn tot bloei kan komen.