Wees tevreden met wat je hebt
Eerst was ik verbijsterd. Vervolgens werd ik boos. Zo gaat dat meestal bij mij. In eerste instantie weet ik even niet goed hoe ik moet reageren. Pas thuis komt de verontwaardiging.
Waar is God als het leven moeilijk is? Het is een vraag waar zo velen mee worstelen. Een vraag die mensen mij ook regelmatig stellen. Hoewel ik er talloze boeken over gelezen heb, heb ik er geen hapklaar, theologisch dichtgetimmerd antwoord op. Ik denk dat het leven daarvoor te complex is. Wat ik wel kan doen is je vertellen hoe ik God ervaar in mijn eigen leven, dat zo vol pijn en moeite is, maar tegelijkertijd ook zo prachtig. Op deze plek vind je de blogs die ik schrijf over mijn leven en over mijn geloof. Over hoe ik me, ondanks mijn worsteling met het ernstig chronisch ziek zijn, vaak ook zo chronisch geliefd voel door die God die weliswaar de pijn en het lijden toelaat in mijn leven, maar ook midden in die ellende laat merken dat ik er niet alleen doorheen ga. Dat Hij bij mij is en met mij meegaat. Dat is voor mij een grote troost en een stevig fundament waarop ik door kan gaan, ondanks alles. Ik hoop dat je door het lezen van mijn verhaal ook zelf weer een beetje zicht krijgt op waar God Zich laat zien in jouw leven.
Eens in de vier weken plaats ik een nieuwe blog over mijn leven. Wil je mijn verhaal vanaf het begin lezen? Dat kan hier. Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs en een inkijkje in mijn leven? Volg me op sociale media via de icoontjes onderaan deze pagina.
24 nov 2024 08:00
Eerst was ik verbijsterd. Vervolgens werd ik boos. Zo gaat dat meestal bij mij. In eerste instantie weet ik even niet goed hoe ik moet reageren. Pas thuis komt de verontwaardiging.
27 okt 2024 08:00
Ik krijg regelmatig vragen over ons huwelijk. Meestal van andere stellen waarvan één van beide partners ziek is geworden, waardoor ze nu op zoek zijn naar een manier waarop ze hun relatie opnieuw vorm kunnen geven, rekening houdend met de beperkingen. 'Hoe doen jullie dat toch? Jullie huwelijk combineren met jouw ziek zijn? Hoe gaan jullie om met de beperkingen? En hoe voorkom je dat je afhankelijk wordt van je man of dat je in een zorgvrager-verzorger relatie schiet in plaats van een liefdesrelatie?' En omdat ik die vragen regelmatig krijg, leek het me goed om hem hier ook even openbaar te beantwoorden.
29 sep 2024 08:00
Tijdens een prachtige zonsopgang op een vroege maandagmorgen in juli overleed ze. Mijn oma. Ze was mijn laatstlevende grootouder. Wat betekent dat ik niet langer een kleinkind ben. Dat ik een generatie ben opgeschoven.
1 sep 2024 08:00
Als ik mijn lief heb uitgezwaaid komen de tranen. Na een heerlijke vakantie van drie weken gaat hij weer aan de slag en wachten hem buitengewoon drukke weken. Ik ben het wel gewend, maar na zo'n periode samen valt het me zwaar om weer te beginnen aan het normale leven. Omdat 'normaal' in mijn geval vaak betekent dat ik dat in afzondering doe, alleen, zonder veel van de drukke bezigheden die gezonde mensen hebben. Een leven waar ik niet voor gekozen heb. Een leven langs de zijlijn.
4 aug 2024 08:00
Al meer dan vijf jaar delen mijn lief en ik ons huis met mijn schoonouders. Dit wordt ook wel 'kangoeroewonen' genoemd. Wij wonen op de begane grond, mijn schoonouders op de eerste verdieping. En we krijgen daar steeds vaker vragen over. Hoe het bevalt. Hoe we dit voor elkaar hebben gekregen. Wat er voor nodig is om het goed te laten werken. We zien ook dat steeds meer mensen om ons heen overwegen om dezelfde stap te zetten. Dus leek het me goed om een blog te schrijven over onze woonsituatie. Het grootste gedeelte van de blog zal ik schrijven naar aanleiding van de meest gestelde vragen die we krijgen. Omwille van onze privacy zal ik niet elke vraag tot in detail beantwoorden.
7 jul 2024 08:00
'Maar er zal toch wel een logische verklaring zijn voor het feit dat jij nog leeft? De behandeling van je artsen? Door een operatie? Of door de medicijnen die je slikt?'. Ze kijkt me vorsend aan terwijl ze de vraag stelt. Ik vertel haar dat het enige wat mijn artsen doen, is monitoren hoe het met mij gaat. En iedere keer concluderen dat ik alle boekjes te buiten ga. Dat de Eisenmenger die ik heb helaas niet met een operatie te verhelpen is. En dat de medicijnen die ik slik er weliswaar voor zorgen dat mijn longhaarvaten een heel klein beetje minder stug zijn, maar dat, àls mijn leven daar al mee verlengd zou kunnen worden (wat ik nog nooit van mijn artsen heb gehoord) dat hooguit een paar jaar zou zijn. Geen 26 jaar.
9 jun 2024 08:00
Als ik wakker word, gaat het gelijk weer ratelen in mijn hoofd. Het gesprek van gisteren houdt me bezig. Het roept vragen en twijfels bij me op en de voornaamste daarvan is: klopt mijn theologie wel? Klopt het wel wat ik denk en geloof over God, de Bijbel, de wereld en mijn mensbeeld?
12 mei 2024 08:00
Ze belt me huilend op. Of ik even mee wil naar de huisarts, want ze voelt zich niet goed en ze durft niet alleen te gaan. Natuurlijk ga ik mee. Eigenlijk komt het me niet uit, want ik heb rustweek en die is deze week hard nodig. Maar als de nood zo hoog is maak ik graag een uitzondering.
14 apr 2024 08:00
Meerdere keren per week komt hij ongevraagd langs. Als ik pech heb iedere dag. Als ik geluk heb maar één of twee keer in de week. Vaak vanaf een uur of vier, maar soms hangt hij ook de hele dag in mijn buurt rond. Soms zit hij alleen maar een beetje in de weg. Soms terroriseert hij de hele boel. Hij heeft me heel wat te vertellen. Maar hoe goed hij het ook bedoelt, ik word meestal niet zo blij van hem.
17 mrt 2024 08:00
Het is avond en we hangen even lekker samen voor de tv. 'Kamp van Koningsbrugge' staat op. Een programma waarin de deelnemers tot het uiterste getest worden om te zien of ze genoeg in huis hebben om bij de special forces van het Nederlandse leger te horen. Terwijl we toekijken hoe de groep de grootst mogelijk ontberingen dapper probeert te doorstaan, zegt mijn lief ineens: 'Jij zit al meer dan 44 jaar in 'Kamp van Koningsbrugge.' En ik schiet vol. Hij verwoordt precies wat ik regelmatig denk bij het kijken van dit programma. Want hoewel de oefeningen die de deelnemers ondergaan mijlenver verwijderd zijn van mijn eigen dagelijks leven, herken ik er als langdurig zieke veel in van de strijd die ik zelf dagelijks voer.
18 feb 2024 08:00
'Bid je nog weleens om genezing?' vraagt ze. Ik moet even nadenken over haar vraag. Ik weet waar die vandaan komt. Ze worstelt zelf met haar gezondheid en het onderwerp genezing. Hoe lang blijf je daarvoor bidden? God weet toch op den duur wel dat je genezen wilt worden? Iedere keer opnieuw bidden voor genezing en daar geen directe gevolgen van zien kan soms best teleurstellend en uitputtend zijn en het kan ook een flinke uitdaging zijn voor je beeld van God en je geloof en vertrouwen in Hem. En mag je andere mensen lastig blijven vallen met het verzoek om voor je te bidden?
21 jan 2024 08:00
Mijn ogen schieten vol terwijl ik met een warme kruik rillend onder de dekens kruip. Op de achtergrond hoor ik het geroezemoes in onze woonkamer. Ik wil hier niet zijn! Ik wil terug naar de woonkamer. Naar de gezelligheid. Naar het gelach en de spelletjes en de liefde en de vrolijkheid. In plaats daarvan zit ik alleen hier. Ik weet dat ik kies voor de meest verstandige optie. Ik weet dat wanneer ik deze keus nu niet maak en bij het feestje blijf wat zich in onze woonkamer afspeelt, ik daar morgen een nog zwaardere prijs voor zal betalen. Maar toch voelt het feit dat ik door mezelf nu 'naar mijn kamer gestuurd wordt' als straf.