Sinds corona uitbrak zijn ze weer overal te horen: eindtijdscenario's. 'Corona duidt om die-en-die reden op de eindtijd!', 'De opname kan ieder moment plaatsvinden!', 'Dat Rusland Oekraïne is binnengevallen past precies in het plaatje van de apocalyps!', 'Kijk naar de situatie in Israël. Het kan niet anders dan dat Jezus op het punt staat om terug te komen.' Voor de één zijn dit interessante onderwerpen om je mee bezig te houden, maar een ander boezemt het angst in. Met name voor die laatste categorie schrijf ik deze blog. Waarom houden mensen (ook niet-christenen!) zich bezig met de eindtijd? Waarom is de eindtijd wel of niet belangrijk? Wat moet/kan ik ermee? En hoe voorkom ik dat ik bang word van al die verhalen over een naderend einde van de wereld?

'Kun je niet eens een blog schrijven over hoe je als volwassen kind omgaat met een moeilijke ouder?'. Die vraag kreeg ik de afgelopen tijd verschillende keren en in alle gevallen is de situatie schrijnend en bar ingewikkeld. De Bijbel zegt het vrij duidelijk: 'Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de Heere, uw God, u geeft' (Exodus 20:12). Maar wanneer je door het gedrag van je ouders voortdurend weer herinnerd wordt aan pijn vanuit je jeugd, wanneer je alleen maar afwijzing ervaart, wanneer een ouder steeds weer vervalt in manipulatief gedrag of er zelfs sprake is van een persoonlijkheidsstoornis wordt dat wel heel ingewikkeld.